บทที่ 132

ดวงตาของฉินถานเฟยสว่างขึ้น!

เขาไม่ได้คิดถึงแง่มุมนี้ แต่คำพูดของท่านผู้เฒ่าโหวทำให้เขานึกได้

เขาขมวดคิ้วแน่นทันที และพูดอย่างลังเล "ท่านพ่อ ข้าเกรงว่ามันจะยังไม่ได้..."

ท่านผู้เฒ่าโหวถามว่าทำไม แต่ฉินถานเฟยนั้นตอบอย่างอึกอักลังเล ในที่สุดท่านผู้เฒ่าโหวก็โกรธ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเล่าเรื่องร...